Hij was maar een clown,
In ‘t wit en in ‘t rood.
Hij was maar een clown,
Maar nu is hij dood.
Hij lachte en sprong,
In ‘t felgele licht.
Maar onder die lach,
Zat een droevig gezicht.

Refrein:
De herinnering blijft aan die clown met z’n lach,
Hij heeft alles gegeven tot de laatste dag.
En niemand kende de pijn van z’n stille verdriet,
Want er was op het einde niemand die hij verliet.

Hij woonde alleen,
In ‘n wagen van hout.
Ach, hij was maar een clown,
En zo, ja zo werd hij oud.
Z’n hoed was te klein,
En z’n schoenen te groot.
Hij was maar een clown,
Maar nu is hij dood.

[Refrein]

Maar op een avond, hij viel,
Net als elke keer.
En het publiek, het publiek lachte luid,
Maar voor hem, voor hem was ‘t uit.
Hij was maar een clown,
In ‘t wit en in ‘t rood.
Hij was maar een clown,
Maar nu is hij dood.

[Refrein] x2

He was just a clown,
In white and in red.
He was but a clown,
But now he’s dead.
He laughed and jumped,
In the bright yellow light.
But beneath that laugh,
Sat a sad face.

Chorus:
The memory remains of that clown with his smile,
He gave his all till the last day.
And no one knew the pain of his silent sorrow,
For there was no one to leave him at the end.

He lived alone,
In a wagon of wood.
Ah, he was only a clown,
And so, yes so he grew old.
His hat was too small,
And his shoes too big.
He was only a clown,
But now he’s dead.

[Chorus]

But one night, he fell,
Just like every time.
And the audience, the audience laughed loudly,
But for him, for him it was out.
He was just a clown,
In white and in red.
He was just a clown,
But now he’s dead.

[Chorus] x2